Τα οφέλη της ιππασίας στο παιδί

Γράφει η Καραγγελή Κυριακή – Μαρία

Δασκάλα -

Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Ειδικής Εκπαίδευσης

 Οι ειδικοί λένε ότι ένα παιδί μπορεί να έρθει σε επαφή με το άλογο από πολύ μικρή ηλικία. Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως  η ιππασία διαμορφώνει την προσωπικότητα του παιδιού και του προσφέρει πολλαπλά οφέλη.   Παρόλα αυτά οι περισσότεροι γονείς διαστάζουν να φέρουν το παιδί τους σε επαφή με ένα άλογο κυρίως επειδή φοβούνται κάποιον πιθανό τραυματισμό. Αντιθέτως, οι γονείς που οι ίδιοι έχουν σχέση με την ιππασία ή που αγαπούν αυτό το άθλημα, ήδη από την ηλικία των τεσσάρων ετών φροντίζουν να φέρνουν τα παιδιά τους σε επαφή με τα άλογα.

Αρχικά, η επαφή και σταδιακά το δέσιμό του με το άλογο, ένα ζώο πιστό, αλλά συγχρόνως ελεύθερο και αγέρωχο, που κατά βάση ζει σε αγέλη, έχει πολλά να διδάξει το παιδί. Από την ηλικία των επτά ετών ένα παιδί μπορεί πλέον να ασχοληθεί συστηματικά με το άθλημα της ιππασίας και να εκπαιδευτεί στην ιππική δεξιοτεχνία ή την υπερπήδηση εμποδίων.

 Πιο συγκεκριμένα, ένα παιδί που θα ασχοληθεί με την ιππασία εκτός από την εκμάθηση της τεχνική θα έχει τα εξής οφέλη:
• Εξασκεί συγκεκριμένες μυϊκές ομάδες του σώματος
• Αυξάνει τη σωματική του δύναμη
• Εξισορρόπεί πάνω στο άλογο .Αυτή η αίσθηση ισορροπίας σταδιακά θα επεκταθεί στον ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο του παιδιού δίνοντάς του ορθή κριτική ικανότητα.
• Αναπτύσσει το αίσθημα της ευθύνης για τη φροντίδα του αλόγου και κατ’ επέκταση μαθαίνει να λειτουργεί με υπευθυνότητα σε τομείς που το αφορούν ανάλογα με την ηλικία του.
• Αποκτά την αίσθηση της  κοινωνικότητας, της συντροφικότητας και της καλής συνεργασίας.
• Ενισχύει την αυτοπεποίθησή του.
• Μαθαίνει να  βάζει στόχους που θα πρέπει με συντονισμένες ενέργειες να πραγματοποιεί και
• Κυρίως, μαθαίνει να παίρνει ρίσκα και να αντιμετωπίζει τα απρόβλεπτα της ζωής.

Όταν τα παιδιά πηγαίνουν σ’ έναν ιππικό όμιλο, από τα πρώτα πράγματα που διδάσκονται είναι η φροντίδα του αλόγου τους, το φαγητό του, η καθαριότητά του, η περιποίηση των οπλών του, η ζεστασιά του το χειμώνα. Ένας κλάδος της ιππασίας που βοηθά σημαντικά τα παιδιά με ιδιαιτερότητες είναι η θεραπευτική ιππασία, προσφέροντας οφέλη που αφορούν στην κίνηση, την ψυχολογία, την εκπαίδευση και την κοινωνικότητα των παιδιών.

Πολλοί αποφεύγουν να μυήσουν τα παιδιά τους στον κόσμο της ιππασίας αφενός επειδή πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα άθλημα που απευθύνεται σε μια κοινωνική ελίτ αφετέρου επειδή νομίζουν ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνο – συχνά και μόνο η θέα των πανύψηλων αλόγων προδιαθέτει σε τέτοιες σκέψεις. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει με τα δίδακτρα πλέον να κινούνται σε πολύ λογικά πλαίσια με αποτέλεσμα να είναι προσιτά σε όλους.

Επίσης, το άθλημα της ιππασίας δεν είναι επικίνδυνο, ακόμη και για τους λιλιπούτειους αναβάτες, αρκεί να φορούν το ειδικό καπέλο, τα σωστά παπούτσια και το σωστό παντελόνι, όπως τους υποδεικνύουν πάντα στην αρχή των μαθημάτων.

Τα συνηθισμένα λάθη των γονιών

Γράφει η Καραγγελή Κυριακή – Μαρία

Δασκάλα -

Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Ειδικής Εκπαίδευσης

Η Αμερικανίδα ψυχολόγος Sherrie Campbell αναφέρει οκτώ μεγάλα λάθη των γονιών που είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν ένα παιδί στην κατάθλιψη, το στρες, τον θυμό, τις τεταμένες οικογενειακές σχέσεις, σε προβλήματα με φίλους, χαμηλή αυτοπεποίθηση και χρόνια συναισθηματικά προβλήματα σε βάθος χρόνου:

1.      Αγνοούμε ή υποτιμάμε τα συναισθήματα του παιδιού μας

Αν το παιδί εκφράζει λύπη, θυμό ή φόβο και εμείς το κοροϊδεύουμε, το γελοιοποιούμε ή το αγνοούμε τότε μειώνουμε αυτό που νιώθει. Του λέμε, ουσιαστικά, ότι αυτό που νιώθει είναι λάθος. Όταν οι γονείς το κάνουν αυτό χάνουν την ευκαιρία να δεθούν με το παιδί και να του δείξουν ότι το στηρίζουν.

2.      Δεν βάζουμε κανόνες και όρια

Τα παιδιά κάνουν αυτό που περιμένουμε από αυτά. Αν αφήνουμε το παιδί να μαντεύει πώς πρέπει να φέρεται σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής, θα προσπαθήσει να βρει τα όρια από μόνο του, με τρόπους συχνά μη επιθυμητούς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή αυτοπεποίθηση και προβλήματα συμπεριφοράς.

3.      Κάνουμε το παιδί φίλο μας

Πρέπει να δείχουμε στα παιδιά μας ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας τα προβλήματα και τελικά να τα καταφέρουμε. Οφείλουμε να είμαστε αληθινοί, να έχουμε τα δικά μας αισθήματα και ποτέ να μην τα φορτώνουμε στα παιδιά μας.

4.      Μειώνουμε  τον σύντροφό μας

Αν  μειώνουμε και ακυρώνουμε τον σύντροφό μας, απειλώντας τον ότι θα τον χωρίσουμε, δημιουργούμε μία χρόνια κατάσταση άγχους στο παιδί μας. Αν έχουμε ήδη χωρίσει  τον σύντροφό μας και μιλάμε άσχημα για αυτόν, τότε μεταφέρουμε υποσυνείδητα στο παιδί μας  το μήνυμα ότι ο πρώην σύζυγός μας φταίει για τον χωρισμό. Με τον τρόπο αυτόν το παιδί αποξενωνεται  από τον άλλον γονιό.

5.      Τιμωρούμε την ανεξαρτησία και τον αποχωρισμό

Όταν τιμωρούμε  το παιδί που μεγαλώνει, το κάνουμε να νιώθει ένοχο επειδή έχει φυσιολογικές, αναπτυξιακές ανάγκες και επιθυμίες. Αυτό συχνά  προκαλεί στο παιδί  μεγάλη  ανασφάλεια  και άλλες συμπεριφορές που δείχνουν ότι το παιδί δεν είναι ικανό να λειτουργεί ως ανεξάρτητο άτομο.

6.      Συμπεριφερόμαστε στο παιδί σαν επέκταση του εαυτού μας

Αν συνδέουμε την δική μας εικόνα με τη συμπεριφορά , τις σχολικές  επιδόσεις και το πόσους φίλους έχει το παιδί μας, το κάνουμε να πιστεύει πως οι άνθρωποι δεν το αγαπούν για αυτό που είναι. Αυτό κάνει τα παιδιά να  θέλουν μονίμως να ευχαριστούν τους άλλους και να βιώνουν έντονο άγχος.

7.      Επεμβαίνουμε  στις σχέσεις των παιδιών μας

Αν το παιδί έχει προβλήματα στο σχολείο ή στις συναναστροφές του κι εμείς αμέσως επεμβαίνουμε για να λύσουμε το πρόβλημα, το παιδί μας  μεγαλώνοντας δεν θα μάθει ποτέ να χειρίζεται τις δύσκολες πλευρές των ανθρώπινων σχέσεων.

8.      Είμαστε Υπερ-προσταστατευτικοί

Όταν προστατεύουμε το παιδί από κάθε πρόβλημα και συναίσθημα, του δημιουργούμε την αίσθηση ότι έχει το δικαίωμα να κάνει και να λέει ό,τι θέλει. Το παιδί  θα πιστέψει ότι τα πάντα στη ζωή είναι πολύ εύκολα και όταν κληθεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα θα νιώσει σύγχυση και θλίψη.

Τα οφέλη της συμβίωσης του παιδιού με ένα κατοικίδιο ζώο

Γράφει η Καραγγελή Κυριακή – Μαρία

Δασκάλα -

Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Ειδικής Εκπαίδευσης

Τα παιδιά αγαπούν ιδιαίτερα τα ζώα. Τα κίνητρα των παιδιών για απόκτηση ενός ζώου τις περισσότερες φορές  είναι η παρέα και το παιχνίδι. Το παιχνίδι αποτελεί την καλύτερη μορφή μάθησης για τα παιδιά καθώς και μια από τις βασικές τους ανάγκες. Όμως τα οφέλη που έχει να πάρει ένα παιδί από αυτή τη συμβίωση είναι πολλαπλά σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο.

Τα παιδιά που έχουν κατοικίδια ζώα έχουν την ευκαιρία για μάθηση, για ανάπτυξη της συναισθηματικής τους νοημοσύνης, για ανάπτυξη του αισθήματος της ευθύνης και για περισσότερη σωματική άσκηση. Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι αυτά έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση και αισθήματα κοινωνικής ευθύνης.

Η επίδραση των ζώων στα παιδιά είναι ευεργετική για πολλούς λόγους. Τους παρέχεται, μέσω των ζώων συναισθηματική υποστήριξη και αίσθημα ασφάλειας . Μέσω της φροντίδας του ζώου αναπτύσσεται στο παιδί η υπευθυνότητα, η φροντίδα για τους άλλους και η αίσθηση ικανότητας. Το παιδί νιώθει χρήσιμο. Η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση του ενδυναμώνονται.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν με κατοικίδια έχουν τη δυνατότητα να μάθουν εμπειρικά για το κύκλο της ζωής όπως η αναπαραγωγή, η γέννηση, τα γηρατειά , η ασθένεια και ο θάνατος. Μέσω της παρατήρησης, θα κατανοήσει βιωματικά τις αναλογίες της ανθρώπινης ζωής και της ζωής των ζώων αποκτώντας μια καλύτερη επαφή με τη δική του φύση και τις υπαρξιακές της διαστάσεις.

Σύμφωνα με πολλές ψυχολογικές θεωρίες , η βιωματική μέθοδος γνώσης, η εμπειρία, ενισχύει ουσιαστικά το άτομο. Αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν τη ζωή πιο ρεαλιστικά και αντιμετωπίζουν πιο εύκολα τις διάφορες απώλειες στη ζωή τους. Τα ζώα συντροφεύουν τον άνθρωπο στη μοναξιά του. Σύμφωνα με στοιχεία επιστημονικών μελετών , η θεραπευτική συμβολή των ζώων, συντροφιάς σε παιδιά, με προβλήματα: νοσολογικά, συναισθηματικά και συμπεριφοράς είναι ανεκτίμητη.

Η παιδική ωμότητα απέναντι στα ζώα προμηνύει ενήλικη επιθετικότητα και εγκληματικότητα. Ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορούν να συμβούν σε ένα παιδί σε σχέση με τη μετέπειτα ενήλική του ζωή , είναι να βασανίσει ή να σκοτώσει ένα ζώο και να μην έχει συνέπειες. Η παιδική εγκληματικότητα κατά των ζώων αποτελεί ένα δείκτη του πως θα εξελιχθεί το παιδί αργότερα ως ενήλικας. Μαθαίνοντας από νωρίς στο παιδί το σεβασμό προς τα ζώα, του προσφέρουμε ένα πολύτιμο εφόδιο για ένα σωστό τρόπο συμπεριφοράς ενάντια στη «Βία».

Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μέσω των κατοικίδιων ζώων καλλιεργούνται στα παιδιά οι αξίες του ανθρωπισμού, της οικολογικής συνείδησης, της ηθικής ευθύνης του αλτρουισμού. Όλα τα παραπάνω αποτελούν μόνο κάποια από τα οφέλη της συμβίωσης του παιδιού με ένα κατοικίδιο ζώο. Οι γονείς διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη επιτυχία αυτής της διαδικασίας. Η επιλογή του ζώου, η προστασία των παιδιών από τις μολύνσεις που πιθανόν μπορούν να υποστούν από αυτά, η ηλικία των παιδιών , ο χώρος τον οποίον διαθέτουν καθώς , η προθυμία και συμμετοχή των ιδίων των γονιών στη φροντίδα αυτών είναι παράγοντες τους οποίους θα πρέπει να λάβουν υπόψη οι γονείς πριν την απόφαση για απόκτηση ενός ζώου στο σπίτι.

Παιδί και νευρικά ξεσπάσματα

Γράφει η Καραγγελή Κυριακή – Μαρία

Δασκάλα -

Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Ειδικής Εκπαίδευσης

Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν  πώς είναι δυνατόν τα μικρά παιδιά να έχουν τόσα πολλά νεύρα, κι όμως είναι ένα φαινόμενο αρκετά σύνηθες που ταλαιπωρεί πολλές οικογένειες. Γιατί όμως  ένα παιδί μπορεί να είναι νευρικό και τι μπορούμε να κάνουμε:

Το παιδί αντιδρά με βάση τα ερεθίσματα που λαμβάνει. Αν μέσα στο σπίτι ή στο σχολείο  όλοι  έχουν νεύρα, αυτά θα επηρεάσουν και το παιδί. Όλοι όσοι συναναστρεφόμαστε με παιδιά οφείλουμε να ελέγχουμε τα νεύρα μας  και να προάγουμε  έναν πολιτισμένο τρόπο λύσης των προβλημάτων, δίνοντας το καλό παράδειγμα.

Κάτι  απασχολεί το παιδί μας. Πολλές φορές υπάρχει κάποιο θέμα που απασχολεί έντονα το παιδί και οι γονείς ή οι εκπαιδευτικοί του δεν το γνωρίζουν.  Προσπαθούμε να μιλήσουμε  στο παιδί και να σιγουρευτούμε  ότι όλα είναι καλά. Αν δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει , αλλά καταλαβαίνουμε  πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα, συμβουλευόμαστε  έναν ειδικό.

Αισθάνεται μόνο. Πολλές φορές οι καθημερινές υποχρεώσεις δεν μας επιτρέπουν να έχουμε αρκετό ποιοτικό χρόνο με το παιδί μας.Το παιδί αντιδρά περίεργα γιατί δεν του αρέσει να αισθάνεται μόνο του.  Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να  του δώσουμε χρόνο, αγάπη και  το αίσθημα της  ασφάλειας.

Είναι μια ηλικιακή φάση που είναι παροδική. Η παιδική ηλικία είναι μια  πολύ περίεργη περίοδος  για τη ζωή ενός ανθρώπου κατά την οποία περνάει διάφορες φάσεις. Η νευρικότητα και η αντιδραστικότητα είναι συνήθεις αντιδράσεις οι οποίες τις περισσότερες φορές δεν κρατούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το άγχος και η πίεση οδηγεί σε νευρικότητα. Οι υποχρεώσεις ενός παιδιού δεν είναι λίγες και αυτό μπορεί να προκαλέσει μεγάλη νευρικότητα και άγχος . Μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας να ηρεμήσει και να κάνει ένα σωστό προγραμματισμό  στις υποχρεώσεις του. Επίσης, προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε το παιδί μας να ασχοληθεί με περισσότερα πράγματα που το κάνουν ευτυχισμένο.

Τα ερεθίσματα που λαμβάνει ένα παιδί από την οθόνη  μπορεί να προκαλέσουν νευρικότητα.  Ένα παιδί περνά συνήθως αρκετές ώρες μπροστά στην οθόνη παίζοντας  παιχνίδια γεμάτα βία ή παρακολουθώντας  σκληρά προγράμματα. Έρευνες έχουν δείξει  ότι τα ερεθίσματα αυτά αποξενώνουν  και αγριεύουν  ένα παιδί. Μπορούμε λοιπόν να κρατήσουμε το παιδί μας μακριά από τις οθόνες  και  να το ενθαρρύνουμε   να ασχοληθεί με  υγιείς δραστηριότητες που συμπεριλαμβάνουν την  άσκηση και τη σκέψη.

Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με τον σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για τον σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με τον σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

Αριστοτέλης

Σίμων Καράς

Σίμων Καράς

Βιογραφία

Ο Σίμων Καράς υπήρξε μουσικολόγος και ερευνητής της Ελληνικής μουσικής παράδοσης και κληρονομιάς. Πολλοί θεωρούν ότι χάρη στην πολύχρονη και επίπονη ερευνητική του προσπάθεια διασώθηκε ένα μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής μουσικής, την οποία κατέγραψε σε όλο το φάσμα της ελληνικής επικράτειας.
Γεννήθηκε το 1903 στο χωριό Λέπρεον (Στροβίτσι η παλαιότερη ονομασία) του νομού Ηλείας. Από πολύ νεαρή ηλικία ξεκίνησε η μύηση του στη μουσική, από τον πατέρα του που έπαιζε ταμπουρά και τον ιερέα του χωριού παπα-Στάθη Λαμπρινόπουλο που του έμαθε και τα πρώτα γράμματα και τον ενθάρρυνε να συνεχίσει τις μουσικές σπουδές του.
Ο Σίμων Καράς ήρθε στην Αθήνα το 1921 έχοντας εισαχθεί στη Νομική Σχολή, την οποία τελείωσε χωρίς να πάρει το πτυχίο. Ο ίδιος ξεκίνησε τις προσωπικές του μουσικές σπουδές και έρευνες εκτός του χώρου των οργανωμένων ωδείων, να μελετά τα θεωρητικά έργα των Αρχαίων Ελλήνων, των Βυζαντινών και μεταβυζαντινών συγγραφέων, αναζητά, αποκρυπτογραφεί και ερμηνεύει παλιά μουσικά χειρόγραφα βιβλιοθηκών όπως του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, του Αγίου Όρους της Εθνικής Βιβλιοθήκης κ.α. Έτσι καταφέρνει και γίνεται βαθμιαία ως ένας μοναδικός αυτοδίδακτος μουσικοδιδάσκαλος.
Από το 1931 μέχρι το 1934, ο Καράς ήταν ψάλτης στο εκκλησάκι του Προφήτη Ελισσαίου στο Μοναστηράκι της Αθήνας. Το 1929 είχε ιδρύσει το Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής, στον οποίο ανέπτυξε μέχρι το τέλος της ζωής του μία πολύπλευρη και σημαντική δραστηριότητα, στην ψαλτική τέχνη και στο δημοτικό τραγούδι με Σχολή έξι ετών και εντελώς δωρεάν φοίτηση, την Εκκλησιαστική Χορωδία και τη Μεικτή Χορωδία Εθνικών Τραγουδιών, και τέλος χορευτική ομάδα.
Οι χορωδίες του συλλόγου είχαν πολλές εμφανίσεις στην εκπομπή Ελληνικοί Αντίλαλοι, την οποία παρουσίαζε ο ίδιος ο Σίμων Καράς με θέμα πάντα την παραδοσιακή μουσική από όλη την Ελλάδα, από τη χρονιά ίδρυσης του Ε.Ι.Ρ. (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας) το 1937 μέχρι το 1972. Έχει εκδώσει μεγάλο αριθμό βιβλίων και δίσκων κυρίως από το 1972 και εξής.
Έχει πραγματοποιήσει σε όλη την Ελλάδα καταγραφή των δημοτικών τραγουδιών με κασσετόφωνο τα οποία κυκλοφόρησαν σε δίσκους καθώς επίσης όλες τις Ακολουθίες και τους Ύμνους της Εκκλησίας. Πέθανε το 1999 σε ηλικία 96 ετών.

Δημιουργικές δραστηριότητες για παιδιά

Γράφει η Καραγγελή Κυριακή – Μαρία

Δασκάλα -

Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Ειδικής Εκπαίδευσης

Το φετινό καλοκαίρι αξίζει να αφιερώσουμε στα παιδιά μας αρκετό ποιοτικό χρόνο. Μπορούμε να κάνουμε μαζί τους διάφορες δημιουργικές δραστηριότητες, που θα τα βοηθήσουν να μην βαρεθούν, αλλά ταυτόχρονα θα χαρίσουν και σε εμας  ένα υπέροχο καλοκαίρι.

Ακολουθούν  διάφοροι δημιουργικοί τρόποι απασχόλησης των παιδιών μας αυτό το καλοκαίρι.

·         Φτιάχνουμε μαζί ένα υπέροχο φωτογραφικό λεύκωμα. Τα παιδιά λατρεύουν τις φωτογραφίες

·     Οργανώνουμε εξορμήσεις στη φύση. Μπορούμε να οργανώσουμε ένα πικ νικ σε ένα κοντινό μέρος στο σπίτι μας και ετοιμάζουμε μαζί με τα παιδιά μας αυτά που θα χρειαστούμε.

·         Βάζουμε το ποδήλατο στη ζωή μας.Πηγαίνουμε βόλτα με τα ποδήλατά μας. Έτσι γυμναζόμαστε, βγαίνουμε από το σπίτι  και περνάμε υπέροχα.

·         Κάνουμε κάμπινγκ. Μια φτηνή λύση για διακοπές είναι να πάμε για κάμπινγκ. Το βράδυ μπορούμε να παρατηρήσουμε τον ουρανό και να μιλήσουμε για τα αστέρια. Τα παιδιά λατρεύουν να μαθαίνουν για τον κόσμο των αστεριών.

·         Περνάμε χρόνο με τη γιαγιά και τον παππού.Το καλοκαίρι είναι μια πολύ καλή περίοδος να αφήσουμε το παιδί μας στον παππού και τη γιαγιά. Είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να περνάνε χρόνο μαζί τους. Αποτελεί για αυτά μια ξεχωριστή εμπειρία, που τους αφήνει πολύτιμες αναμνήσεις.

·         Παρακολουθούμε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Μπορούμε να παρακολουθήσουμε μια συναυλία με το παιδί μας. Είναι ξεχωριστή εμπειρία να δούμε  από κοντά πώς παίζουν οι μουσικοί.

·         Προγραμματίζουμε εκπαιδευτικές επισκέψεις. Επισκέψεις σε μουσεία, στον ζωολογικό κήπο ή σε διάφορα τουριστικά σημεία στην περιοχή που ζούμε. Οι εικόνες που βλέπουν και η εμπειρία των επισκέψεων αυτών μένει ανεξίτηλη στη μνήμη τους.

·         Παίζουμε μαζί διάφορα παιχνίδια. Μπορούμε να παίξουμε ένα ομαδικό  παιχνίδι στη φύση ή να οργανώσουμε βραδιές, όπου θα παίζουμε όλοι μαζί κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι.

·         Γινόμαστε κηπουροί. Μια πολύ ωραία δραστηριότητα είναι να φυτέψουμε λουλούδια μαζί με το παιδί μας.

·         Πηγαίνουμε για μπάνιο στη θάλασσα. Μπορούμε να πάμε για μπάνιο στη θάλασσα, να παίξουμε παιχνίδια και να φτιάξουμε κάστρα στην άμμο.

·         Βοηθάμε τους συνανθρώπους μας. Αφιερώνουμε μια μέρα με το παιδί μας για να μαζέψουμε παιχνίδια, βιβλία και ρούχα που δε χρησιμοποιεί πια για να τα δωρίσουμε σε άλλα παιδάκια που τα έχουν πραγματικά ανάγκη.

·         Κάνουμε μια συλλογή. Μπορεί να είναι συλλογή από κοχύλια ή λουλούδια για τη δημιουργία ενός φυτολογίου.

·         Πηγαίνουμε μαζί για ψώνια. Διαλέγουμε μαζί με το παιδί μας φρούτα και λαχανικά. Γυρνώντας στο σπίτι μπορούμε να μαγειρέψουμε μαζί.

·         Βρισκόμαστε με τους φίλους μας. Μπορούμε να κανονίζουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα να έρχονται φίλοι του παιδιού στο σπίτι να παίζουν και να περνούν ευχάριστα την ώρα τους.

·         Φτιάχνουμε το δικό μας παζλ. Βρίσκουμε μια εικόνα που αρέσει πολύ στο παιδί μας, την εκτυπώνουμε, την κόβουμε σε διάφορα σχήματα και δημιουργούμε το δικό μας παζλ.

·         Φτιάχνουμε κολάζ. Χρησιμοποιούμε εικόνες από περιοδικά και εφημερίδες που έχουμε στο σπίτι  μας και φτιάχνουμε με το παιδί μας διάφορα κολάζ.

Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει.

Πάουλο Κοέλο